Onze Casa heet Cuba Paradisiaque en wordt verhuurd door een Franse dame. In haar omschrijving op internet doet ze het iets rooskleuriger overkomen, dan dat het in werkelijkheid is.

Het paradijselijke houten huisje staat vlak naast het huis van de man die het voor de eigenares beheerd. Zoals gezegd staat het aan een openbaar strand waar de afgelopen nacht (tijdens 2 gigantische onweersbuien) een grote groep Cubanen onder zelfgemaakte tenten van grondzeil heeft gekampeerd.

Terwijl wij een heerlijk ontbijt aangeboden krijgen, hangen de Cubanen op het strand hun handdoeken, dekens en kleding te drogen op geïmproviseerde waslijnen.

Onze gastheer heeft het strand voor ons hutje laten schoonmaken van wier en rotzooi en hij doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Zijn varkens lopen over het strand en we knuffelen zijn honden. We vermaken ons de hele dag aan het strand, we drinken mojito’s, bier en lemonade en als we trek krijgen brengt hij ons twee borden vol heerlijke bananenchips.

Carlos onze gastheer is visser en hij heeft langoustines gevangen die zijn vrouw voor ons klaarmaakt voor het avondeten. We hebben dit nog nooit gegeten, dus hij moet ons eerst uitleggen hoe we ze moeten eten.  Voor de zekerheid is er ook gebakken kip, maar de langoustines smaken ons allemaal prima!

Een beetje rozig en moe van het gelummel de hele dag gaan we naar bed als het begint te regenen. Het was een prima dagje, maar we weten wel zeker dat een echte strandvakantie niets voor ons is. We zijn het zout en het zand na 1 dag al wel een beetje zat.

Advertentie