We kregen vanmorgen een heuse tosti als ontbijt. Hoe lekker is dat na 1,5 week eieren in welke gebakken vorm dan ook.

Het voelt als vertrouwd om in de auto te zitten en onderweg te zijn. Een vakantie van drie weken op dezelfde plek zou voor ons echt niets zijn! Ook de jongens vragen na een halve dag op de bestemming al wat we gaan doen, ze zijn net zo rusteloos als wij. Waarom stilzitten als er altijd wat nieuws te ontdekken valt???

Ik kan wel weer zeggen dat de rit weer prachtig was, maar waar op de wereld kun je nou zeggen dat je het ene moment langs bananenplantages rijdt, het volgende langs een azuurblauwe zee, om vervolgens eindeloos langs boerenland te rijden waar boeren hun land ploegen met ossenkarren, en dat je vervolgens de bergen in rijdt, waar je bij iedere bocht moet uitkijken voor overstekende geiten, koeien, kippen, varkens of paarden…

Cuba valt niet uit te leggen in een blog, je moet het gewoon ervaren!

We rijden op goed geluk aan het begin aan het begin van de middag de bergen in. Ik weet niet zeker of de route klopt. Ik heb een postcode en een straatnaam van onze volgende bestemming, niet eens een plaatsnaam. Ik hoop voor de lieve vrede dat de route klopt, en als we aankomen in Santo Domingo (onze bestemming), slaak ik een zucht van verlichting, we hebben onze bestemming voor de komende nachten bereikt.

Onze Casa Particular ligt aan een rivier, maar om er te komen moeten we de rivier oversteken via een gammel bruggetje. Zodra we met al onze bagage zijn overgestoken (geloof me, dat was geen eenvoudige taak), worden we ontvangen door een chagrijnige dame (jawel, die heb je ook in Cuba!), ze wijst ons de weg naar onze kamer en biedt ons een welkomstdrankje aan (dat dan weer wel).

We koelen af in het riviertje, het is hier in de bergen nog steeds 30 graden, en doen de rest van de middag rustig aan. De jongens hebben bedacht zelf een spel van Dungeons & Dragons te gaan maken, dus die vermaken zich prima.

Tijdens het avondeten begint het een beetje te schemeren, wat hier in Cuba in de bergen met 30 graden en minstens 80% luchtvochtigheid maar 1 ding betekent: muggen. Als er iemand is die door muggen wordt gestoken, dan ben ik het. PJ refereert inmiddels naar mij als de ‘automatische-mug-alarm-sirene’.

Het avondeten wordt naar binnen gewerkt en we gaan snel naar onze kamer. Ik heb geen zin om lek gestoken te worden, en bovendien moeten we de volgende morgen vroeg op voor de wandeling naar La Commandancia.

Advertentie