Vandaag doen we lekker rustig aan. We slapen uit tot 9 uur, Luuk mankeert gelukkig niets meer en we genieten van het heerlijke ontbijt. Ik doe even een handwasje (er is weer eens geen stroom) en de jongens spelen een spelletje op hun mobieltje of kijken een paar afleveringen van Stranger Things (Rare dingen, zoals Siem het noemt). PJ heeft alle seizoenen voor vertrek gedownload op zijn tablet en de mannen volgen de serie nu alledrie. Ik geloof zelfs dat Luuk alles al uitgekeken heeft, Siem zit inmiddels in seizoen 2, en PJ zelf heeft alleen in het vliegtuig even ‘mogen’ kijken, maar heeft nu inmiddels alle spoilers al gehoord.

Als Luuk en PJ even naar het centrale plein van de stad zijn, omdat daar alleen WiFi bereik is, schrijf ik alvast mijn blog, zodat ik deze later kan uploaden.

Zodra ze weer terug zijn vertrekken we voor wat sightseeing in de omgeving van Trinidad. Er zijn hier veel plantages en we willen een oude plantage bezoeken. Met frisse tegenzin gaan de jonge heren mee, maar omdat in de auto de mobieltjes geladen kunnen worden en omdat daar de airco het wel doet, weten we ze over te halen.

De plantage Manaca Iznaga is ruim 200 jaar oud, er staat een 45 meter hoge toren uit 1830, van waaruit vroeger de slaven op de plantage in de gaten gehouden werden. We beklimmen de gammele trap in de toren en we kunnen bovenin kilometers ver kijken. Wat een prachtig landschap van bananenbomen, suikerriet, koffie, mais en diverse andere planten.

We drinken super lekkere limonade van citroen, water en honing op een haciënda, waar de mango’s, avocado’s en limoenen aan de bomen hangen. Geef mij ook zo’n tuin… ik spring een gat in de lucht als er 1 pruim aan m’n pruimenboom thuis hangt.

We bezoeken nog een oude vervallen suikerriet fabriek en dan vinden we het welletjes. We gaan de stad weer in en settelen ons op het terras van de Casa de Musica, waar een live-band speelt en wat Cubanen spontaan salsa beginnen te dansen.

Luuk haalt zijn hart op als hij merkt dat het terras ook WiFi heeft en dat zijn vrienden online zijn. Hij is even een uur onder de pannen. Groeten aan Stijn, als hij dit leest ;-)!!

Wanneer de onweer lijkt los te barsten gaan we snel een leuk restaurantje in. Omdat de mannen dus allemaal Stranger Things kijken en daar onder de wandeltochten, in de auto, aan het strand etc. steeds over praten (en ik niet mee kan praten… maar ik geloof ook niet dat ik dat wil…) verbaasd het me niet dat ze er in het restaurantje meteen weer over beginnen. Zucht… als ze dan tot de ontdekking komen dat we aan een wand in het restaurant stoelen op de kop hangen, barsten ze uit in lachen: de upside down! Ik kan niet meelachen, want ik heb geen idee, maar het schijnt iets uit de serie te zijn en het is echt mega grappig… Gelukkig staat er snel eten op tafel en wordt er weer over andere onderwerpen gepraat.

Als het noodweer losbarst zitten we lekker binnen. De straat staat in no-time blank en de damp komt van de klinkertjes.

Na een uur is het droog. We hebben het eten op en zoeken ons favoriete cafeetje nog maar eens op voor een biertje en een Moji Pina. Heerlijk slot van opnieuw een mooie dag!

Advertentie