Na wederom een overheerlijk ontbijt van China, vertrekken we met onze zwemspullen naar het strand van Cayo Jutias, een schiereiland voor de kust, zo’n 65 kilometer van Vinales.

We moeten eerst tanken, maar het tankstation wordt net voor onze neus eerst bijgevuld. Omdat we niet weten of we onderweg nog andere tankstations tegenkomen blijven we wachten.

In de tussentijd haal ik nog wat flessen water. Ik zie dat in de rij voor ons een kleine auto staat volgepakt met waarschijnlijk de hele inventaris, de hele familie, inclusief vee. Moeders zit met de kip op schoot op de achterbank. Alle deuren en ramen potdicht, en dat terwijl het minstens een graadje of 26 is met een luchtvochtigheid van zo’n 80% of zo.

We wachten zo’n drie kwartier en dan is de vrachtwagenchauffeur klaar met bijvullen van het station. Na nog een kwartier of zo zijn we eindelijk aan de beurt. We tanken  en vertrekken richting het strand.

De weg is de eerste 20km prima. Daarna zijn er ‘wegwerkzaamheden’. De weg stelt niet veel meer voor. We hobbelen van gat naar gat en zijn af en toe blij dat de weg een grindpad wordt.

Na nog eens 20km is de weg opgeknapt. Dit duurt echter maar kort. De laatste 15km is het weer mis, maar dat is gauw goedgemaakt als we op onze bestemming zijn: het meest volmaakte witte zandstrand, met een azuurblauwe zee, palmbomen en houten strandtentjes met rieten dak. Een droom!!

We huren wat strandstoelen en weten niet hoe snel we ons om moeten kleden. Het water is heerlijk, de zon schijnt recht boven ons, en een paar kokosnoten maken het tropische feestje helemaal af.

We genieten met volle teugen van een middag strand en gaan roze aangebraden aan het einde van de middag terug naar Vinales.

Met een kleine detour komen we na anderhalf uur bij ons huisje (65km in anderhalf uur… dat beloofd wat voor de rest van de vakantie…). We douchen en lopen het dorp in voor een hapje en een drankje. Wat een heerlijk relaxed stranddagje, dat er nog maar velen mogen volgen!

Advertentie