Voor onze tweede en eveneens laatste dag in Havana nemen we ons voor om het wat rustiger aan te doen. Zoals altijd hebben we gisteren als een idioot door de stad geraced. Het zoveel mogelijk zien in zo kort mogelijke tijd zit er bij de Wandering Willemse’s inmiddels zo ingebakken… de temperatuur echter dwingt ons om kalmer aan te doen. Onze complete melt-down gisteravond was een overduidelijk teken hiervan.

Vandaag willen we de twee pleinen die we gisteren niet gezien hebben bezoeken. Maar eerst lekker ontbijten in het tentje om de hoek. De aardige ober kent onze bestelling nog en het verse fruit en de heerlijke koffie staat al snel op tafel.

Na het ontbijt bezoeken we het Museo de la Revolucion. Het museum van de Revolutie. Niet meer dan een tentoonstelling van foto’s en attributen (weliswaar erg indrukwekkend) die de gruwelijke triomftocht van Fidel Castro en de zijnen weergeven. De jongens vervelen zich bij alle foto’s, maar zijn aardig onder de indruk als we langs de tanks en kanonnen lopen.

Als we het museum verlaten hebben we meer begrip voor de wijze waarop het grootste deel van de Cubanen Fidel, hun verlosser, nog steeds adoreert, ondanks dat het land inmiddels kraakt in al zijn fundamenten.

Na ons bezoek aan het museum lopen we de oude stad in. Op zoek naar Plaza Vieja. Als eendenkuikens lopen we achter PJ aan. Zijn tempo kunnen we bijna niet bijbenen. Hij is 3 jaar geleden al eens een dag in Havana geweest en heeft er toen een foto gemaakt van een oude man met sigaar, hij wil kijken of hij de plek waar hij de beste man heeft ontmoet nog terug kan vinden.

Via een kleine omweg (toch maar even de kaart geraadpleegd, PJ zijn richtingsgevoel is niet altijd optimaal), vinden we het plein. Prachtig, maar helaas niet het plein wat hij zich nog kan herinneren.

Na een stop voor water, de zon is inmiddels gaan schijnen en het is weer bloedheet, en wat heerlijke Churro’s, komen we bij Plaza de San Fransisco.

Nog voor we het plein oplopen zien we een man met een dikke sigaar in een rolstoel. We lopen hem voorbij en maken foto’s van een living statue. Wie haalt het in zijn hoofd om met 30 graden plus compleet ingepakt en geschminkt op een plein te gaan staan???

Terwijl ik foto’s maak en het plein verder op loop zoekt PJ tussen zijn oude foto’s en vind de foto van de oude man van 3 jaar geleden. Bij de blik op de foto is hij er van overtuigd dat het de man is die we zojuist zijn gepasseerd in de rolstoel. We lopen naar hem terug en PJ laat hem de foto zien en stelt zich aan hem voor. De man bevestigd inderdaad dat hij het is en vertelt ons dat hij 1 jaar geleden zijn eerste been is kwijtgeraakt door problemen met zijn bloedcirculatie en 3 maanden geleden zijn tweede been. De man oogt vrolijk, hij verteld ons dat de wonden goed helen en hij wil graag opnieuw met ons op de foto. We stoppen hem wat geld toe, schudden zijn hand en nemen afscheid.

Met gemixte gevoelens lopen we verder. Wat een keiharde realiteit. Waar je bij ons zijn probleem waarschijnlijk met medicijnen simpel had kunnen oplossen, worden hier gewoon je benen afgezet.

We lopen terug richting het meest toeristische deel van de oude stad en gaan heerlijk op een terrasje zitten. We kopen de eerste souvenirs en doen de rest van de middag heerlijk kalm aan. We nemen collectief het besluit om te gaan eten bij het restaurantje van onze eerste avond, vlakbij ons appartement.

We ‘chillen’ eerst nog wat in ons appartement en gaan dan naar het restaurant, waar we de rest van middag/avond ons prima vermaken. Een perfecte afsluiting van ons bezoek aan Havana. Morgen gaat de rondreis beginnen, we kijken er echt naar uit.

Advertentie