Als we wakker worden schijnt de zon. We doen bijna een vreugdesprongetje, wat een onverwachte verrassing.Zelfs de weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er beter uit. We hadden inmiddels bedacht dat we, als we nog meer dagen regen zouden hebben, we naar de boot zouden rijden om te kijken of we de overtocht een aantal dagen kunnen vervroegen, maar dit lijkt niet nodig.

Na een heerlijk relax ochtendje, beetje hardlopen, winkelen, genieten van de zon, vertrekken we naar het raftcenter. De jongens zijn overduidelijk zenuwachtig. Ze klagen en hebben geen zin. Ze hebben geen idee wat ze moeten verwachten en vinden het best een beetje eng. 

Na een hilarische instructie hijsen we ons in de wetsuits. We worden een touringcar in gedirigeerd en zo’n 20km van het raftcenter ‘gedropt’.

In totaal zijn er zo’n kleine 30 personen die meegaan met de tocht. We worden verdeeld over 3 boten. 

Na wederom een dolkomische instructie (die mannen hebben het vast vaker gedaan), hebben onze jongens er al iets meer zin in. We stappen in de boot en doen wat oefeningen in rustig water. 

Als de eerste stroomversnelling er aan komt zetten we ons schrap. We blijven even hangen in een soort van draaikolk en moeten hard roeien om er uit te komen. Als het lukt zien we een paar jongens die volop zitten te stralen en te genieten, weg angst, ze vinden het prachtig! Net als wij, trouwens.

Na nog een aantal stroomversnellingen en wat stuntwerk op rustiger water, komt er -veel te vroeg- een einde aan onze tocht. We maken allemaal nog even een sprong in het ijskoude water, helpen de boot uit het water en genieten van de koffie en warme chocolademelk die voor ons klaar staat. 

Na een lekkere warme douche rijden we terug naar de camping. Het is al een uur of zeven als we op de camping aankomen. We parkeren de camper en gaan in het dorp een pizzaatje eten. Deze hebben we vandaag na onze inspanningen zeker verdiend!

Advertentie