Het heeft flink geregend vannacht. Maar de grond is al weer droog als we opstaan. De zon komt om een uur of drie ’s nachts op, dus alle plassen zijn alweer opgedroogd.We rijden vandaag richting Andenes, het noordelijkste plaatsje van De Lofoten. Het noordelijkste puntje van onze vakantie. 

We zijn anderhalve week onderweg en we hebben definitief besloten dat we de Noordkaap niet gaan halen. We strandden op 750km voor de Noordkaap in Andenes. 

In Andenes gaan we een Walvissafari doen. 

De route naar het noorden is net zo prachtig als de dag ervoor. Het landschap verandert iets als we noordelijker komen. Op het eiland Andoya hebben we de keuze uit twee routes, de snelle rechtsom het eiland, of de langere, mooiere route linksom. 

Uiteraard kiezen we de mooiere route. De weg voert ons over toendra’s en lijkt bij tijd en wijle tegen de rotswanden aangeplakt. Indrukwekkend! 

Begin van de middag komen we in Andenes aan. We rijden direct naar de Walvissafari om te informeren over de tochten die zij aanbieden. We hebben geluk! We kunnen om drie uur nog mee. 

We pakken wat warme truien uit de camper, wat crackers om te eten en we melden ons bij de informatieve tour voorafgaand aan de safari.

De tour is leuk en leerzaam. We merken dat de jongens inmiddels zich al aardig redden in het engels, ze kunnen de gids prima verstaan.

Voor we de boot op gaan geven we Bink af bij de hondenoppas. 

Met een aardige vaart varen we de haven uit. Het gebied waar de walvissen zich bevinden ligt zo’n 16 kilometer uit de kust. PJ, die de minste zeebenen van ons allen heeft, gaat vrijwel direct voor op het dek staan, zodat hij de horizon goed in de gaten kan houden. 

Na drie kwartier mindert de kapitein vaart. We zijn aangekomen bij Bleiks Canyon, een canyon onder water, waar de walvissen veel jagen. We dobberen rustig op zee en worden gemaand goed op waterpluimen te letten, die duiden op ademende walvissen.

We turen over de zee als ik tenslotte in de verte een aantal waterpluimen zie. Heel langzaam varen we in de richting van de walvis. Heel dichtbij komen we helaas niet. De kapitein wil de vis met rust laten. Als hij onderduikt weten de gidsen te vertellen dat het Glenn is. Ze herkennen een aantal walvissen aan de kartels van hun staartvin.

We varen verder op zoek naar meer/andere walvissen. We varen hard, we dobberen en turen, en varen vervolgens weer harder een stukje terug. Helaas geen walvissen meer.

Als we een andere boot zien dobberen, varen we richting die boot. Er ligt weer een walvis. Iedereen in de boot is super stil, het lijkt wel of iedereen zijn adem inhoudt van spanning. We komen dichter in de buurt, dan bij de eerste walvis. 

Als hij onderduikt blijkt dat het Glenn weer is, dezelfde walvis als een klein half uur geleden.

Zodra Glenn onder is, kondigt de kapitein aan dat we terug naar de haven gaan. De lucht is inmiddels grijs en er vallen af en toe een paar druppels. Het is koud, en ik ga met de jongens in de boot een kopje warme thee halen. PJ hoeft niets, die blijft voor op het dek staan turen naar de horizon. Helaas heeft hij nog steeds geen zeebenen, maar het gaat nog goed. 

In de haven staat Bink met oppas op ons te wachten. De oppas laat haar wat kunstjes doen, maar erg onder de indruk zijn we niet, die hond doet alles voor voer.

Op de kade staan we allemaal te klappertanden, we zoeken snel de warmte van onze camper. 

Voor we inchecken op de camping halen we wat boodschappen. Het is inmiddels gaan regenen en stormen. We staan op een camping pal aan zee. De camper schudt door de wind, spannend…

Na het eten is de storm nog niet gaan liggen. We gaan kaarten in de camper en zitten er lekker warm bij. Dit weer hadden we wel een beetje verwacht bij Noorwegen, dus we zijn goed voorbereid. 

Het is afgekoeld tot een graadje of 15, dat wordt lekker slapen vannacht! 

Advertentie