Vanavond vliegen we naar huis. We hebben nog tot 16.00 uur voordat we de auto in moeten leveren, genoeg tijd dus om nog wat sightseeing te doen.

PJ heeft een autohandelaar gevonden op internet die handelt in oude Amerikaanse bakken. Daar gaan we als eerste heen. Daarna gaan we nog even naar Hollywood Boulevard om de sterren in de stoep te bekijken. Als het laatste vakantiegeld van de jongens is uitgegeven aan het zoveelste prul, is de buit binnen en hebben ze niet veel zin meer om verder te lopen.

We hebben tijdens onze rit LA in een paar dagen geleden nog een autoshowroom gezien met hele mooie oude classics, daar gaan we om de tijd te doden nog maar even naar op zoek. Deze zit vlakbij die homo-buurt aan de rand van Beverly Hills.

We beginnen de weg in LA al aardig te kennen en rijden er zo naar toe. In de showroom komt, zoals gebruikelijk, de eigenaar op ons aflopen. PJ vertelt hem dat hij interesse heeft in Amerikaanse Classics en dat we onlangs een Mustang hebben geïmporteerd. De man lijkt er niet erg van onder de indruk.

We lopen door de showroom en bewonderen zijn auto’s en als hij verteld dat de goedkoopste auto in zijn showroom zo’n 60.000 dollar kost en de duurste de Mercedes is waaraan wij ons lopen te vergapen (1,1 miljoen dollar), vertellen we de jongens nog maar eens dat ze de auto’s beter maar niet aan kunnen raken en dat ze heel voorzichtig moeten zijn. Een krasje of deukje op de Mercedes laten herstellen is waarschijnlijk duurder dan al onze auto’s bij elkaar.

Het is inmiddels een uur of drie en we rijden naar het vliegveld. Probleemloos leveren we de auto in en checken we in voor onze vluchten van in totaal ca. 15 uur van Los Angeles naar Dusseldorf. We gaan weer naar huis, en hebben ook daar eigenlijk best wel weer zin in.

 

Advertentie