Vandaag voltooien we de route. Tenminste, als we de weg kunnen vinden. We hebben een kaart, maar daar staat de route alleen globaal op. Een gedetailleerd boek van Tom Snyder, waar we al heel veel dankbaar gebruik van hebben gemaakt, maar dit boek is al een jaar of 12 oud, en in een stad als LA gebeurt er heel wat in een jaar of twaalf. En onze TomTom, maar hierin kun je wel de snelste route naar je bestemming in programmeren, maar niet een bepaalde route zoals de Route 66.

Als we LA binnenrijden moeten we volgens de TomTom nog 24 kilometer tot aan Santa Monica Pier (het eindpunt van Route 66). Na een minuut op 10 merkt Siem op dat de 24 kilometer, 29 kilometer is geworden. En als we voor 7th Street, volgens het boekje van Tom Snyder, voor de afslag naar de highway rechts af moeten slaan naar Sunset Boulevard, zien we wel 7th Street, maar geen afslag naar de highway en al helemaal geen Sunset Boulevard.

Dan maar Sunset Boulevard in programmeren in de TomTom. Eenmaal op Sunset Boulevard moeten we nog 39 kilometer naar Santa Monica Pier! Hoe kan dat nou?

Het is inmiddels al middag geworden en we krijgen honger, dus gaan we ergens wat eten. Het blijkt dat we middenin de homo-buurt van LA zitten en we kijken onze ogen uit bij de bijzondere artikelen die gedisplayed worden in de etalages van de winkels. Als Siem vraagt waar een bepaald artikel voor dient, begint Luuk te gniffelen en houden wij ons van de domme.

Na de lunch rijden we verder en gelukkig neemt het aantal kilometers tot onze bestemming af. Het officiële bord Route 66 End staat net voor de Pier op een druk kruispunt. Ik neem een foto vanuit de rijdende auto. Nu nog even naar de Pier en dan op zoek naar onze Airbnb. Je kunt een stukje de Pier oprijden om vervolgens je auto op het strand te parkeren. De parkeerplaats is echter vol en dat had PJ al wel gezien, maar om toch echt dat laatste stukje Route 66 ook nog even te rijden wil hij echt de Pier op. Net voor de slagbomen naar de parkeerplaats keren we. Nu hebben we echt het maximale van onze Route gereden. En we zitten met z’n allen te juichen in de auto.

We rijden de Pier af naar onze Airbnb. Deze zit praktisch aan Santa Monica beach op slechts 3 kilometer van de Pier. Als we onze koffers hebben uitgepakt, krijg ik een SMS van de eigenaresse dat we vrij zijn om haar surfboards te gebruiken als we willen. De mannen hadden de boards uiteraard al zien staan en sprongen nog net geen gat in de lucht van blijdschap.

Als echte stoere surfdudes lopen ze naar het strand en trotseren ze de golven. Het strand en de zee zijn heerlijk en we kijken nog meer uit naar de komende dagen.

Na het zwemmen openen we de fles met bubbels die we van Thomas en Tamara, het stel uit Zwitserland dat we op de camping in Page hebben ontmoet, hebben gekregen. We proosten op de voltooiing van de Route 66. Als we fris gedoucht zijn lopen we nog even naar de Pier om daar vervolgens een hapje te eten.

Bij het Route 66 kraampje op de Pier, kopen we voor de jongens nog even een laatste pin voor op hun pet. En als we aan de praat raken met de verkoper, geeft hij aan dat als we een foto van het beginpunt kunnen laten zien, hij nog een mooie oorkonde voor ons heeft. We signeren zijn gastenboek en daarmee staat officieel vastgelegd dat we de Routen hebben volbracht. Mission completed! En nu nog even 2 dagen genieten van LA en het strand.

 

Advertentie