Wat een nacht!! Regen, wind, onweer en hagel. We liggen er net in als het buiten ontzettend begint te spoken. Verrassend genoeg slapen de jongens overal door heen. Wij echter niet. Het lijkt of ze vanuit de lucht met golfballen op de camper slaan. Wat een lawaai.

Dan lijkt het wat rustiger te worden en vallen we eindelijk in slaap. Tot we wakker worden van een overstromingsalarm op onze mobiele telefoons. Daar ga je niet rustiger van slapen. Maar we vallen weer in slaap. Tot ik om 04.15 uur wakker gebeld (!!!!) wordt. Het moet niet gekker worden. Ik kan niet meteen slapen, de WiFi is hartstikke slecht, dus ik probeer mijn blog in het holst van de nacht nog eens te uploaden, zonder resultaat.

Om 09.00 uur worden we pas wakker. Dat is voor ons echt uitslapen, maar zo voelen we ons niet. De jongens zijn wel klaarwakker, dus we staan maar op.

Het weer ziet er niet echt florissant uit, maar we wagen de gok en rijden naar Manitou Springs, het beginpunt van de tandradtrein naar Pikes Peak (4.303 meter hoog), de hoogste tandradtrein ter wereld.

We kopen kaartjes voor de trein van 13.20 uur en gaan daarna in het leuke toeristische dorpje lunchen. Buiten ons lunchtentje speelt zich een waar spektakel af. Het beekje dat door het dorp stroomt is buiten haar oevers getreden en heeft een aantal straten en zelfs een restaurantje overstroomd. Het verkeer wordt gestremd en de lokale televisiezender is aanwezig om er een verslag van te maken. De politieagent rijdt door de straten en roept de mensen op om naar hoger gelegen gebieden te vertrekken.

Dat gaan we dan maar doen met ons treintje. Hoger kan niet.

Het treintje vertrekt en helaas hebben we door de bewolking niet een heel spectaculair uitzicht. We maken ons een klein beetje zorgen dat we niet hoogteziek worden, maar het lijkt allemaal mee te vallen. Het is wel koud en daar hebben de jongens wel last van (die hebben dan ook niet heel erg veel vet op hun lijf).

Op de top maken we wat foto’s, waarna we met de tandradtrein weer terug gaan. Om 16.30 uur zijn we weer terug. Al met al toch nog een tripje van ruim 3 uur.

We rijden met de camper door naar Denver. Het is als wat later, omdat het bij het treintje toch wat langer heeft geduurd dan verwacht (we hadden het niet willen missen hoor!!). We moeten nog 130 kilometer rijden, dus we vertrekken direct.

In Denver aangekomen denken we op de gok wel een camping te vinden. Tot we er achter komen dat er in heel Denver maar 3 campings zijn. Bovendien hebben deze alledrie een ontzettend slechte beoordeling op internet. We proberen er een uit, en een van de campinggasten raadt me ten strengste af er de nacht te verblijven… Hij zegt me dat we beter op de parkeerplaats van de Walmart kunnen overnachten. Dit is bovendien nog gratis ook.

Ik vind het een vreemde opmerking, maar via onze TomTom vinden we een andere camping. We rijden er naar toe, maar dit blijkt bij aankomst een campingwinkel midden in downtown Denver. Ondertussen bellen we twee campings net buiten Denver en deze hebben allebei geen plek meer.

Dan gaan we de Walmart toch maar proberen. Bij de dichtstbijzijnde vragen we netjes aan de manager of het mag, zij geeft aan dat het officieel niet mag, maar ze zal ons niet tegenhouden. De bewaker op de parkeerplaats geeft ons echter aan dat na sluiting van de Walmart (om 24.00 uur) de politie ons van het parkeerterrein zal sturen.

Dat willen we uiteraard niet, dus we proberen een andere Walmart. Daar aangekomen zien we direct het “No camping overnight” bordje. We proberen tevergeefs nog een laatste Walmart, waarna we resoluut besluiten een hotel te zoeken. Zelfs de hotels zijn vol. Het tweede hotel: de Comfort Suites, heeft een prachtige familiekamer met ensuite woonkamer. Het is inmiddels 22.30 uur en we zijn dolblij. We parkeren de camper voor een nachtje op de parkeerplaats en gaan lekker in bad, nog eventjes TV kijken en dan naar bed.

Morgen gaan we naar Waterworld en dan zit de vakantie er weer op. Morgenvroeg wel eerst een camping voor morgenavond reserveren!!!!!

Advertentie