Vlakbij onze camping zijn twee nationale parken. Arches en Canyonlands. Gisteren hebben we Arches uitgebreid bezocht, vandaag brengen we de dag door in Canyonlands. Tenminste dat was de bedoeling.

We worden wakker van het lichte getik op het dak van onze RV. Regent het?? In de woestijn? Het lijkt er heel erg op en als we de deur van de camper openen is het al weer opgehouden en is alles droog buiten. De handdoeken en zwemkleding die we buiten hadden opgehangen zijn kurkdroog, dus zullen we het ons wel hebben verbeeld.

Ik dek de tafel buiten en het begint weer te stippen. Dikke druppels, dus we gaan toch maar binnen ontbijten. Een dik wit wolkendek bedekt de zon, desondanks is het toch lekker warm. Na het ontbijt gaan we op pad. In een half uurtje staan we bij de ingang van Dead Horse State Park, dit is een staatspark net voor de ingang van Canyonlands, waar je uitzicht hebt op de Coloradorivier die meandert door de canyon. Het uitzichtpunt heet Dead Horse Point. We parkeren bij het bezoekerscentrum en maken wat foto’s. We hebben ons voorgenomen om na de uitputtende wandeling van gisteren, vandaag lekker rustig aan te doen. We rijden naar de uitzichtpunten, maken daar foto’s en dan rijden we weer naar het volgende uitzichtpunt om foto’s te maken.

Bij het eerste uitzichtpunt gaat het al mis. Op onze teenslippertjes en ballerina’s besluiten we de Rim trail (is een wandeling langs de rand van de canyon) van 1,6 mijl te doen van het bezoekerscentrum naar Dead Horse Point. We twijfelen wel wat – we hebben weer geen water of eten mee – maar we wagen de gok. Al gauw zijn we er achter dat het geen round trip van 1,6 mijl is, maar one way… Dat wil dus zeggen 3,2 mijl = 5 kilometer op slippertjes???

We zijn bikkels dus lopen we door. Tijdens de wandeling hebben de heren hele interessante gesprekken over buitenaardse wezens en of er leven is op andere planeten, zwarte gaten en Star Wars. Heel interessant… Hoe komen ze er op…

Het uitzicht bij Dead Horse Point is fenomenaal. Helaas is het niet zonnig, maar het is voldoende licht dat we kilometers ver kunnen kijken. Prachtig!!!

Luuk en ik denken dat de terugweg over de verharde weg sneller is dan de Rim trail. PJ en Siem zijn het niet met ons eens. We besluiten een wedstrijd te doen wie het eerst bij de camper terug is (ook een beetje om de moed en motivatie er bij de kids in te houden ;-)) En wederom heeft mijn richtingsgevoel me niet in de steek gelaten. Luuk en ik waren ruim 10 minuten eerder bij de caravan dan PJ en Siem. Die twee kwamen wel heel nonchalant uit het bezoekerscentrum lopen, alsof ze daar al een poosje op ons hadden gewacht, maar daar trappen we niet in, ha, ha…

De lucht wordt donkerder als we verder rijden naar Canyonlands. Bij de ingang krijgen we een plattegrond van het park en we besluiten direct naar het verste uitzichtpunt te gaan. Van daar gaan we langzaam terug naar de ingang.

Het park is heel erg mooi. Met zonnig weer was het nog mooier geweest. Het werd een beetje heiig door de bewolking, wat het uitzicht wat beperkte. Desondanks was het prachtig. Het heeft heel veel weg van de Grand Canyon. Maar als je op de kaart van Amerika kijkt, zou het ook ongeveer het begin van het canyon-landschap van de Grand Canyon kunnen zijn.

Bij het vierde of vijfde uitzichtpunt begint het harder te waaien en te regenen. We moeten een vest aan omdat het ook kouder is geworden. Foto’s maken is door de regen bijna niet mogelijk omdat de lens steeds weer nat regent. Maar ja, de foto’s op de eigen interne harde schijf zijn onuitwisbaar, dus we blijven genieten van de omgeving.

Als het echt harder gaat regenen besluiten we het park te verlaten en door te rijden naar onze volgende verblijfsplaats: Cortez, een stadje vlakbij Mesa Verde National Park. We stoppen nog even net voor Moab, omdat daar Indiaanse rotstekeningen van tussen 8.000 en 3.000 jaar geleden en tussen 1.500 en 500 jaar geleden op de wanden staan. We rijden er eerst bijna voorbij. Moeten echt even zoeken om ze te zien, maar zodra we ze zien, zijn we enthousiast. We lopen langs de rotswand en ontdekken steeds meer tekeningen. We fantaseren wat ze zouden kunnen betekenen, maar de experts zijn hier nog niet eens achter, laat staan wij.

De rest van de rit is saai en regenachtig. We kunnen weinig zien van het landschap door de laaghangende bewolking. Er schijnen links en rechts van de weg verschillende parken te zijn, maar we kunnen er helaas niets van zien. Misschien is morgen de lucht opgetrokken.

We eten wat bij het restaurantje naast de camping. Als we binnen komen schrikken we een beetje van het aantal kruisbeelden en God-gerelateerde spreuken die op de wand hangen. Maar Jack en Janelle (van Jack & Janelle’s Country Kitchen) zijn erg aardig en gastvrij, en het restaurant zit vol met locals waarvan ze haarfijn weten wat eenieder wil drinken en eten. Volgens Jack houdt het vanavond op met regenen en wordt het de komende vier dagen heerlijk zonnig. We hopen het, fingers crossed….

Advertentie