Vandaag heerlijk gewandeld. We zijn erg moe, maar de jongens lijken nog voldoende energie te hebben. Ze willen alweer zwemmen. De zon is onder, en het begint te schemeren. De temperatuur is eindelijk weer wat lekkerder, we hebben de airco aan in de camper.

Pieter-Jan heeft vannacht amper geslapen door de hitte en de hele familie was alweer vroeg op. Niks uitslapen deze vakantie. Na het ontbijt zijn we direct naar Arches National Park gereden. Dit park stond 2 jaar geleden ook al op ons lijstje, maar lag toen een beetje te ver weg en toen hebben we de route ingekort. Dit jaar wilden we het zeker niet missen.

Bij de ingang van het park gaat de weg direct met een aantal haarspeldbochten omhoog de bergen in. De weg is prachtig, door de rode bergen waan je je direct in een cowboyfilm. De eerste stop die we maken is bij Delicate Arch. Dit is de beroemdste boog in Amerika, hij staat op alle kentekens van de auto’s uit de staat Utah. We nemen de 800 meter lange (korte) wandeling bergop naar het Upper View Point. Door deze wandeling kom je niet onder de boog, maar je kunt hem heel goed van een afstand bekijken. De wandeling waarbij je feitelijk onder de boog kunt staan is een pittige klim van 4,8 kilometer en we willen nog meer wandelen, dus we slaan deze even over.

Met een aantal tussenstops, waarvan een bij een fantastische zandduin-boog, waar de jongens heerlijk in het zand kunnen spelen, belanden wij bij ons hoofddoel van vandaag, het startpunt van de wandeling bij Devils Garden, waarbij we maarliefst 8 verschillende bogen kunnen bewonderen. De wandeling begint heel relaxed, tot we bij de ‘alternative trail’ belanden. Dan moeten we ons met handen en voeten de rotsen op werken, bij 38 graden Celsius een ware aanslag op onze lichamelijke conditie (gelukkig is het redelijk bewolkt). Het resultaat is buitengewoon: wat een geweldig landschap en wat bizar dat die bogen zijn ontstaan. Als we 3 ‘scenic spur trails’ (extra bijroutes) hebben gehad is er nog een naar Double O Arch. Die moeten we natuurlijk ook zien, de laatste van onze wandeling.

De arch ligt 0,9 mijl (ongeveer 1,5 kilometer) van de splitsing waar we staan. Niet alle familieleden zijn het eens met de tocht, maar we doen het toch. De route is spectaculair. We worden over de Fin (toprand) van de berg gestuurd, waar het pad niet veel breder is dan een meter met aan beide kanten een afgrond van enkele tientallen meters. Het uitzicht is prachtig en het voelt alsof we op de toppen van de wereld lopen.

Als we uiteindelijk de boog bereiken maken we wat foto’s en willen we de kortste weg weer terug lopen. Dit is echter wel een beetje lastig. We zien wel een bordje van de route, maar dat is er maar een. Na een paar honderd meter lopen zien we niets meer…. Welke route we ook proberen, geen enkele lijkt terug te lijden naar de parkeerplaats. We zijn een beetje verdwaald. Ons water is op en we hebben alleen nog wat mini-twixjes om te eten en een mueslireep.

We zijn niet de enigen die verdwaald zijn. Voor ons loopt een Amerikaans stel, zij hebben gelukkig wel een kaart meegenomen. Blijkt dat de route die wij heen gelopen hebben, ook de snelste route terug is. Luuk neemt het initiatief: als een volleerd scout leidt hij ons naar het officiële pad. Dankbaar voor onze hulp ontvangen we van het Amerikaanse stelletje een flesje water. Dat nemen we graag in ontvangst, we zijn redelijk uitgedroogd en in een mum van tijd is het flesje leeg. De laatste 2 kilometer naar de parkeerplaats gaat niet meer van harte. We voelen allemaal onze benen behoorlijk, hebben het warm en we zijn nat bezweet.

Als we op de parkeerplaats aankomen vullen we gelijk onze waterflessen weer en lessen we onze dorst. We hebben al met al vandaag zeker 10 kilometer bult op, bult af, gelopen. We zijn bijzonder trots en tevreden dat we de tocht gemaakt hebben. Het was een behoorlijk avontuur. We rijden terug naar de camping. Stoppen onderweg nog wat voor foto’s, maar we zijn te moe voor nog een wandeltocht.

Op de camping willen Luuk en Siem meteen weer zwemmen. Ze zijn onuitputtelijk. We gaan met ze mee naar het zwembad en het koude water is een heerlijke verkoeling. Wat een moe, maar heerlijk tevreden gevoel.

Advertentie