Wat een overweldigend mooi uitzicht. We zitten op het terras bovenaan de top van de Chrystal Mountains en kijken uit op Mount Rainier (+4600 meter). We hebben hier perfecte wifi en kunnen niet ophouden met selfies maken en berichtjes sturen naar Holland. PJ krijgt van zijn weerapp de melding dat het in Ellecom gaat regenen en wij zitten hier heerlijk met een graadje of 26 op 2300 meter hoogte in de stralende zon. Wat een luxe.

  

 We drinken koffie en de jongens eten een Berry crunch, een soort van gebakje met bessen, muesli en vanille ijs. Even energie opdoen voor de wandeltocht die ons te wachten staat. We zijn met de gondel de berg op gegaan en gaan te voet weer naar beneden. Het restaurantje op de bergtop heeft heerlijke Amerikaanse sixties muziek aan staan en ik kan niet zo goed beschrijven hoe dat voelt, op zo’n uniek plekje, zo sfeervol. Ik ben echt verliefd op dit land.

Wonderlijk is het dat het hier zo rustig is. Vanmorgen zei onze buurman op onze kampeerplek nog dat het hier net zo mooi was als de Zwitserse Alpen, maar waar zijn alle toeristen dan? Er zijn hier zelfs amper Amerikanen…
De geplande wandeling naar beneden is zo’n 7,5 kilometer. Het uitzicht is fantastisch, net de Alpen, maar op een of andere manier toch anders. Na 500 meter ontsnapt net voor m’n voeten een soort van grote marmot uit een hol in de bergwand. Luuk loopt achter me en meldt dat er nog een zit in het hol. Met z’n viertjes staan we geluidloos te kijken en het kleine beestje wordt net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hem. Dat is dus het verschil met de Alpen?!

De wandeltocht is prachtig en na ongeveer 3 uur arriveren we weer bij de skilift. We kunnen onze benen wel voelen. We lopen naar de camper waar de mannen nog even een potje American football spelen (we hebben gisteren een bal gekocht in de Walmart). De mannen hebben duidelijk geen aanleg, en dat wordt nog maar eens bevestigt als onze buurtjes ook naar elkaar gaan overgooien. Geeft niets, gewoon een beetje oefenen… 

Advertentie