Vanmorgen hebben we St. Lucia op tijd verlaten. Het ontbijt was best spannend. Er zaten steeds wat apen op de loer om ons ontbijt te stelen… Gelukkig kwamen zij niet verder dan een banaan van het ontbijtbuffet. Ik schrok echter zo dat ik een klein gilletje (!!!!) liet ontsnappen, de mannen gelijk in een deuk… Mama is een apenalarm!

De weg naar de grens met Swaziland was redelijk saai. Veel suikerriet- en boom plantages. Bij de grens aangekomen vinden we alle formaliteiten wel een beetje lachwekkend (ze willen zelf onder onze motorkap kijken, wat denken ze daar nou aan te treffen….). Gelukkig mogen we doorrijden.. De jongens zij blij dat ze hun Nerf schietgeweren niet meegenomen hebben, want dan hadden we vast niet door mogen rijden. We laten ze maar in die waan…

Swaziland is volgens onze eerste indrukken nog armer dan Zuid-Afrika. De weg wordt steeds slechter en de huisjes in de omgeving worden ook steeds armoediger. Net voor de grens met Swaziland zagen we nog een aantal giraffen, maar nu blijft het wild dat we zien beperkt tot een aantal koeien, kippen, varkens en geiten aan de kant van de weg.

Wat we wel zien is een heleboel kinderen in schooluniformen. Honderden kinderen lopen langs de weg, gekleed in de mooiste schooluniformen. Onderweg van school naar huis, maar waar?? De lemen en rieten hutjes die we zien aan de kant van de weg?? De twee verwende nesten achterin onze auto hebben alleen maar oog voor hun tablets. Wat een wereld van verschil.

In de hoofdstad van Swaziland, Mbabane, gaan we even tanken en bij een winkelcentrum wat boodschappen halen en eten. Als we door het winkelcentrum lopen zijn wij de enige blanken. Ik voel me net een toeristenattractie, wat een bekijks, is dit hoe de donkere mensen zich voelen in Nederland? Ik voel me erg ongemakkelijk en bekeken en kan niet wachten tot we weer weggaan.

Ons hotel ligt op een berg aan de rand van een prachtige vallei, met golfbaan en zwembad, wat een luxe. Een allervriendelijkste jonge donkere Swazilandse man verwelkomt ons bij de receptie. Wat moet hij wel niet denken, daar komen weer een paar van die rijke blanke Europeanen? Laten wij maar denken dat wij zijn inkomensbron zijn. Dat geeft ons weer een beetje een goed gevoel. Maar oh, oh, wat een armoede…

In het hotel wacht ons niets dan luxe. Een geweldige kamer met uitzicht op het zwembad, badkamer met bad en zelfs centrale verwarming (iets wat voor Zuid-Afrika echt een extreme luxe is). We nemen een aperitiefje in de bar en genieten daarna van het diner. Luuk en Siem vallen om van de slaap, dus duiken we vroeg ons bed in voor de nacht. Morgen op zoek naar nieuwe avonturen, maar voor nu, welterusten!!

Advertentie