We zitten een uurtje rijden van een prachtig natuurpark: White Sands National Monument. Als we toch een omweg voor Roswell maken, kunnen we dit park ook wel meepikken.

De rit er naar toe is prachtig. Het is net alsof we door de Alpen rijden. Zodra het landschap platter wordt zien we een witte streep aan de horizon. Het blijft bizar dat je in dit land binnen 100 kilometer afstand 3 totaal verschillende landschappen hebt, en allemaal even prachtig en ongerept. Waar je kunt kijken zover je wilt zonder huizen of andere horizonvervuiling te zien… ik kan niet een plek in ons kleine kikkerlandje noemen waar dat mogelijk is.

Een collega van PJ reageerde naar hem in een WhatsApp: jullie zullen je wel heel vrij voelen. En dat is precies wat het is. Ultiem gevoel van vrijheid!!

White Sands National Park is schitterend, bizar en uniek. Een gipsen ‘zandwoestijn’ tussen graslandschap en bergen. Op onze blote voeten lopen we door de duinen. Het gips voelt koel, totaal anders dan zand. Er staat een heerlijk windje en het voelt niet als 30 graden.

Eenmaal terug in de auto breekt het zweet ons aan alle kanten uit. Airco aan en we vertrekken weer terug naar de Route 66.

We overnachten op een heerlijke camping vlakbij Las Vegas. Niet de bekende Las Vegas van de casino’s, tot Siem zijn grote teleurstelling, maar Las Vegas in New Mexico. Dit blijkt ook best een leuk oud cowboystadje te zijn, maar voor een zaterdagavond is het er wel heel erg rustig.

Advertentie