Weer zijn we vroeg wakker. Ondanks dat het gisteravond verhoudingsgewijs een latertje is geworden. We gaan de Panoramaroute vandaag in zijn geheel rijden. Maar eerst even ons souvenirtje ophalen in Pelgrims Rest.

De man van de kralenbeestjes zit ons al op te wachten. Natuurlijk heeft hij onze leeuw klaar en hij is prachtig geworden. De jongens willen er allebei mee spelen en zouden er in de auto direct ruzie om krijgen.

We rijden de ‘bekende’ panoramaroute in omgekeerde volgorde (tja, we zouden ook maar iets exact hetzelfde doen als andere toeristen). Het is daardoor heerlijk rustig op de weg. De route leidt ons door een prachtig bergachtig landschap over de daarbij horende bochtige bergweg. Dat we hier 120 km per uur mogen rijden verbaast ons enorm. We doen het kalm aan en onze eerste rustpauze is bij de Echo Caves, beroemd van de…

Er wordt ons nog eens uitgelegd wat stalactieten en stalagmieten betekent, maar dat hoeven we voor de jongens niet te vertalen, dat weten ze met een big smile haarfijn zelf te vertellen. In de grotten hebben ooit de Zulu’s gewoond toen zij in oorlog waren met een andere stam (naam is me ontschoten). Het is een indrukwekkend verhaal en als we aan het eind van de rondleiding zijn vinden de jongens het jammer dat we voor de korte wandeling door de grotten hebben gekozen in plaats van de lange. Maar als we de hele route willen rijden, moeten we onze tijd zorgvuldig verdelen.

We rijden door en komen bij een geweldig uitzichtpunt: De drie Rondavels en Worlds End. Prachtig, indrukwekkend, imposant en nog meer van die superlatieven… (zie foto). We klimmen over wat rotsen om zo dicht mogelijk bij de rand te komen. Wat een gat. We blijven maar foto’s maken, kunnen er geen genoeg van krijgen.

Als we dan toch verder gaan rijden we bij Bourke’s Luck Potholes. Daar merken we dat we niet de enigen zijn die de route rijden. Het is duidelijk drukker. Dit is de kloof waar de Blyde Rivier en de Treur in elkaar vloeien. Er zijn gaten (Potholes) in de bergen gesleten, waardoor je indrukwekkende kleurovergangen in het gesteente ziet. Bovenaan de kloof kunnen de kinderen met hun voeten in het water van de waterval spelen. De stenen zijn erg glibberig en het water is erg koud. Ze houden het bij het springen van steen naar steen.

Op de parkeerplaats staat een groep Zuid-Afrikaanse vrouwen te dansen en te zingen, de dikke achterwerken schudden heen en weer op de aanstekelijke muziek. Prachtig om te zien en horen. Dit is sowieso pas de eerste plek in Zuid-Afrika waar we ook zwarte Zuid-Afrikaanse toeristen zien. De meesten zijn jonge gasten, die hier op de parkeerplaatsen paraderen met hun grote auto’s of motoren en luidruchtig bier en wijn drinken. Vreemd, moet dat nou zo??

We zijn klaar met de route, we eten nog een pannenkoek bij Harrie’s Pannenkoeken en dan rijden we weer terug naar het Guesthouse. Onze laatste avond in Zuid-Afrika. Vanavond even lekker in een naburig restaurantje wat eten met de nieuwe ‘vrienden’. Morgen hebben we een lange rit naar Johannesburg.

Advertentie