Dat we graag veel en ver reizen is geen geheim. Toen we nog geen kinderen hadden, met z’n tweetjes en nu uiteraard samen met Luuk en Siem. Het avontuur van de Wandering Willemse’s begon in 2012 in Australië. Alwaar we in onze camper op de 700km lange snelweg (zonder afslagen) rechtdoor naar Uluru ingehaald werden door een camper met een bejaard stel. Achterop de camper zat een sticker met de tekst “The Wandering Kelly’s”.

In een melige bui gingen we onszelf gekscherend de “Wandering Willemse’s” noemen. En aangezien dat helemaal niet zo gek klinkt, werd dit bij thuiskomst ook de naam van mijn reisblog.

Tijdens de volgende grote vakantiereis (de rondreis met camper door West-USA), werd er door PJ en mijzelf uitgebreid gefantaseerd over de lange reizen die we zouden gaan maken in onze eigen camper als we beide met pensioen zouden zijn. Het hele boeltje in Nederland verkopen, in Amerika een camper kopen en alle staten van het land bezoeken. Met zo’n sticker van het land achterop de camper en dan iedere staat die we bezocht hebben inkleuren op de sticker. Je moet altijd blijven dromen…

Inmiddels ontdekte PJ een nieuwe hobby. Het kopen, importeren en opknappen van oude auto’s. Jeetje was is die man daar handig mee. En als we nu drie weken geleden op internet per ongeluk stuiten op een filmpje van een stel dat in een oude opgeknapte camperbus heel Amerika rondreist gaat onze fantasie met ons aan de loop.

Ongemerkt beginnen we los van elkaar beide het internet af te struinen naar oude bussen en campers. Tot we op een oude VW camperbus stuiten. Een hippie-vlammetje ontwaakt in ons allebei (misschien verklaart dat hippie-vlammetje ook onze voorliefde voor oude Amerikaanse muziek, John Denver, Bob Dylan, Johnny Cash). We surfen de hele dag samen over het internet, van Amerika tot de UK, alle bussen worden bekeken en informatie wordt ingewonnen. We willen er helemaal voor gaan. We bekijken Betty, Adam, Betsy, Brotchen, Gus, Tigerlilly, Ringo en vele anderen (alle bussen hebben een eigen naam).

Binnen een dag zijn we de trotse eigenaren van een prachtige witte Volkswagen T2 Early Bay camperbus. Het transport is geregeld en een week later wordt hij door een super aardige Britse vrachtwagenchauffeur gebracht. Nu alleen nog een Nederlands kenteken, maar helaas kunnen we als we een afspraak maken bij de RDW niet eerder dan eind november terecht. Zo lang kunnen we niet wachten…

PJ heeft voor vandaag een eendagskenteken aangevraagd. We gaan op de bonnefooi naar de RDW. We hebben een geldige Engelse APK, waarom zou deze niet eenvoudig overgezet kunnen worden naar een Nederlandse APK??

In alle vroegte tankt PJ de bus, even de banden bijvullen en gaan we op pad. Spannend, want is de wagen motorisch wel OK? Probleemloos arriveren we bij de RDW, maar helaas moeten we toch een afspraak maken. Helemaal voor niets was het ritje zeker niet; we hebben een heerlijke proefrit gemaakt en we kunnen 1 november al terecht voor de keuring. Hebben we toch een maand tijd gewonnen…

We gaan er van uit dat de keuring dinsdag maar een formaliteitje is, en dan kunnen we op pad: de Wandering Willemse’s in hun eigen bus!!

Maar nu, waarom “Waar is Wally”? Onze camperbus heeft (nog) geen naam. En aangezien onze jongens oude VW-busjes al van kleins af aan Wally-busjes noemen (omdat de baas van PJ, Wally de Jong er een had), hebben we onze bus Wally genoemd (het doopfeestje volgt nog :-)). En net als het bekende stripfiguurtje Wally (Waar is Wally/Where is Waldo), zullen wij met Wally op reis gaan en vele mooie plekjes gaan ontdekken en mensen gaan ontmoeten. Op dit reisblog, kun je onder het kopje Waar is Wally al onze avonturen gaan volgen.

Wij zijn er klaar voor en hebben er enorm veel zin in!!
image2

Advertentie