Muscat en omgeving

Muscat en omgeving

Na een heerlijke lange nacht slapen worden we om half negen wakker. We willen vandaag de grote moskee bezoeken en hebben gisteren van een van de taxichauffeurs gehoord dat deze alleen tussen 08.00 en 11.00 uur geopend is voor publiek, dus we moeten niet te lang blijven liggen.

We gaan ontbijten en trekken daarna lange broeken en truien aan voor ons bezoek aan de moskee. De taxichauffeur vraagt, voordat hij ons afzet, of ik een hoofddoek bij me heb, omdat ik anders niet naar binnen kom.

Op de parkeerplaats van de moskee zien we ook waar alle toeristen van Oman zijn. We waren er nog niet zoveel tegengekomen, maar we hebben ze gevonden hoor 😊.

De moskee ligt in een prachtig park. Het is er wederom superschoon, alsof ze de marmeren tegels dagelijks een paar keer dweilen.

In de eerste gebedsruimte waar we naar binnen gaan (schoenen uit!) staat een scherm met de tijden van de gebeden. De ruimte is enorm, maar niet bijzonder mooi. Deze is vast voor de vrouwen…

De andere gebedsruimte, met de onmiskenbare koepel (wederom schoenen uit!), is prachtig! Met goud ingelegde tegels en een supermooie kroonluchter, waaronder naar men zegt de grootste van de wereld. Deze is vast voor de mannen…

De moskee is echt heel mooi en indrukwekkend groot. Na een klein uur gaan we weer terug naar het hotel. We hebben het inmiddels best warm.

Nadat we ons hebben omgekleed, pakken we de taxi naar Seeb. Daar is ook een vismarkt en een souk. We hebben de grootste bezienswaardigheden van Muscat al zo’n beetje gezien; nu op naar een iets minder toeristische (nog minder…) plek.

We moeten de chauffeur een paar keer uitleggen waar we heen willen, maar hij lijkt ons niet helemaal te begrijpen. Tijdens de rit vertelt hij ons in zijn gebrekkige Engels over allerlei toeristische bestemmingen in Oman en hoe we erheen moeten rijden. PJ (die uiteraard weer voorin zit) krijgt een briefje van hem en moet de routes opschrijven. Als hij ons in Seeb voor een leeg gebouw afzet, zegt hij dat dit de toekomstige vismarkt is. We stappen een beetje verbaasd uit. Wat een gekke plek.

De vismarkt blijkt tegenover het lege gebouw te zitten, maar is dicht. Veel geluk met vismarkten hebben we nog niet…

We lopen langs het strand naar het centrum van Seeb. Daar ligt de souk. Er is geen enkele andere toerist. Op het strand liggen vissersbootjes onder afdakjes. Na een korte wandeling komen we bij de souk.

Op aanbeveling van een enthousiast stel nemen we een sugar cane & lemon-limonade. Ook deze souk is superschoon. Er is geen enkele andere toerist en ze zijn hier duidelijk ook minder toeristen gewend, want er zijn geen opdringerige verkopers.

Als we de souk uitlopen zijn alle winkeltjes gesloten. We hebben trek en gaan in een restaurantje lunchen. In het restaurant zitten verschillende Omaanse mannen in hun eentje aan tafel. Ze eten rijst met vis en vlees met hun hand. Een beetje een onsmakelijk gezicht als ze hun vuisten volproppen. Het restaurant heeft voor gezinnen een andere ingang, die wij volledig gemist hebben. Voor deze gezinnen zijn er ook speciale afgesloten hokjes waar zij kunnen eten. Wij concluderen dat de dames daar waarschijnlijk hun boerka af kunnen doen.

Het eten was weer heerlijk: superlekker gekruide vleesgerechten en heerlijk brood. Die Omaanse keuken bevalt ons goed, maar als enige vrouw in het restaurant voelde ik me wel een beetje ongemakkelijk…

Het dorpje Seeb is verder uitgestorven. Het is duidelijk siësta, want we moeten zelfs even zoeken naar een taxi.

We besluiten om de taxi te nemen naar een gigantisch winkelcentrum vlak bij ons hotel. Iedere taxichauffeur tot nu toe heeft ons aangeraden om dit winkelcentrum te bezoeken en aangezien we voor de rest van de dag geen plannen meer hebben, besluiten we toch maar op die adviezen af te gaan.

Ik kan me voorstellen dat voor de Omani het winkelcentrum het toppunt van luxe en welvaart is. Veel buitenlandse topmerken hebben er een winkel: H&M, Foot Locker, Starbucks en zelfs IKEA. Een beetje lacherig lopen we rond. Als we op de vierde verdieping komen en de kids’ playground zien, zijn wij toch ook wel onder de indruk… de playground heeft een achtbaan… Luuk had het al een beetje voorspeld: zoiets kan alleen maar in dit soort landen…

Na het bezoek aan het winkelcentrum lopen we naar het hotel, waar PJ en Siem in de gym even gaan sporten. Luuk relaxt wat op bed en ik maak een begin aan dit blog.

Vanavond gaan we in de buurt van het hotel een hapje eten en dan opnieuw op tijd naar bed. Morgenvroeg om 09.30 uur moeten we de jeeps ophalen en start de rondreis. Superveel zin in!!!

I’m Melanie

Welkom op mijn blog. Tijdens onze eerste grote gezinsrondreis door Australië in 2012 ontmoetten wij 2 bejaarde Aussies genaamd de Wandering Kelly’s. Sindsdien noemen wij ons tijdens onze reizen de Wandering Willemse’s.

Let’s connect