Wandering Willemse's | Reisblog

Nog nooit hebben we zo lang van tevoren een vakantie geboekt…

Eindelijk is het zover. Om half elf rijden we met een volgepakte auto van huis. Op naar Schiphol, op naar Oman & Jordanië.

Gelukkig valt de drukte op Schiphol mee. Ondanks het begin van de kerstvakantie zijn er geen lange rijen bij de incheckbalie of de douane. Door de mist hebben wel zo ongeveer alle vluchten op het bord met vertrekkende vluchten vertraging. Oh jee…

Na heerlijke sushi (voor mij) en een paar burgers en biertjes (voor de mannen) lopen we naar de gate. Het is lang geleden dat we met z’n viertjes hebben gevlogen. We hebben er allemaal zin in. Geen idee wat ons exact te wachten staat.

De vertraging voor onze vlucht is maar een half uurtje, gelukkig maar. We vliegen met een overstap in Doha, Qatar. Bij het boarden staat Arjen Robben met zijn gezin voor ons; uiteraard zitten zij met z’n allen business class. Hadden wij ook gekund, maar die upgrade van € 4.700,- hebben we deze keer 😜 maar even overgeslagen.

Gedwee lopen we Arjen en zijn gezin voorbij om helemaal achterin het vliegtuig plaats te nemen. Ach, die beenruimte valt best mee en gelukkig zijn er veel films om uit te kiezen, dus die 6,5 uur gaan we ons best vermaken.

Om 00.00 uur landt ons vliegtuig in Doha. Het meest fantastische, luxe vliegveld dat we ooit hebben gezien. De meest luxe winkels en restaurants; in plaats van lopen naar de gate kun je met een treintje. En een van de hallen heeft zelfs een gigantische botanische tuin.

Helaas heeft onze vlucht naar Muscat twee uur vertraging vanwege een technisch mankement. Siem loopt te pochen dat hij het wel even kan maken en dat het dan niet zo lang hoeft te duren… opschepper…

Om ons koest te houden mogen we boarden, om vervolgens met z’n allen drie kwartier in het vliegtuig te wachten op vertrek. Maar we zijn blij als we om 04.30 uur lokale tijd (-2 uur NL-tijd) eindelijk beweging voelen.

Tijdens het opstijgen maakt het toestel weer rare geluiden. Siem weet nog even op te merken dat als we neerstorten het in ieder geval niet aan hem ligt…

De vlucht duurt maar een uurtje, maar we moeten boven het vliegveld in Muscat even blijven cirkelen totdat er een tijdslot beschikbaar komt om te landen. Dat kan er nog wel bij. De totale vertraging is inmiddels drie uur als we om 07.00 uur lokale tijd (-3 uur NL-tijd) eindelijk landen.

We kunnen snel door de douane en de bagage ligt ook vrij snel op de band. PJ pint bij de lokale bank en we bewonderen de mooie Omaanse biljetten. Nog even voor de zekerheid de koers checken: 1 Omaanse riaal is iets minder dan 2 euro. Da’s makkelijk rekenen (kunnen we allemaal, zelfs moeders 🤣). Het is inmiddels licht – we hebben de nacht overgeslagen en dat voelen we – als we buiten komen bij de taxi’s.

Gelukkig zijn er voldoende taxi’s beschikbaar en hoeven we niet te wachten. Om 08.30 uur komen we aan bij ons hotel. De kamer (een suite!!!) is nog niet klaar en we moeten tot 12.00 uur even de tijd zien te doden voordat we erin kunnen.

Omdat we uitgeput zijn en vinden dat we in beweging moeten blijven, gaan we lopend op zoek naar een tentje met koffie en ontbijt. Eenmaal buiten blijkt dat nog niet zo makkelijk. Ons hotel staat aan een soort snelweg en de gebouwen om ons heen zien er niet bijzonder gezellig uit. Alles lijkt ook redelijk gesloten, maar dat kan ook door het rare gekleurde, weerspiegelende glas komen. We zien een soort 24/7 drive-in koffietentje waar wat mensen binnen zitten.

Na een emmer koffie ieder en een ontbijtje lopen we maar weer terug naar het hotel. We hopen dat als we een beetje zielig in de lobby gaan zitten, ze wat medelijden met ons krijgen en de kamer sneller klaarmaken.

Om iets over 12.00 uur krijgen we eindelijk de sleutel en kunnen we op de kamer een beetje opfrissen en uitrusten. We maken een plan voor de middag, want we willen niet de hele middag op de hotelkamer blijven hangen.

Als we opgefrist zijn nemen we een taxi naar Old Muscat. We bekijken daar het paleis van de sultan en het Nationaal Museum (niet naar binnen gegaan). Rond het paleis staat een soort fort met op verschillende plekken op de heuvels langs de kust torens. Het plein tussen het paleis en het museum is superschoon en er is een fantastisch mooi aangelegde tuin. Het hoofdgebouw van het paleis is een gek gebouw met gekleurde zuilen die lijken op tee’s (van golfen). Of de sultan heeft geen smaak, of hij houdt gewoon heel erg van golf.

We lopen langs de kust van Old Muscat naar Muttrah over een boulevard: de Corniche. Een mooie wandeling van zo’n drie kilometer.

In Muttrah willen we de souk (markt) en de vismarkt bezoeken. De souk is heel bijzonder. In de smalle steegjes van de souk kun je alles vinden wat je nodig hebt. Van huishoudelijke artikelen tot kleding, van vers vlees (echt supervers, want de slager staat het lam te ontleden waar je bij staat) tot verse kruiden en parfum. De herenverkopers willen graag dat we in hun winkeltje iets kopen en lopen dan ook allemaal hun producten aan ons aan te prijzen.

We hebben trek, dus we gaan wat eten. Op de menukaart staan gelukkig foto’s en we proberen wat lokale gerechten en drankjes. Oman is een koffieland en dat komt, gezien onze staat van vermoeidheid, goed uit. Na het eten lopen we naar de vismarkt, maar deze is al gesloten.

We wandelen nog een rondje door het dorpje en besluiten nog een Arabische koffie te drinken. Siem is zo moe dat zelfs hij koffie bestelt. De koffie komt in van die bijzondere Arabische kannetjes en kopjes en de ober legt ons uit hoe we het moeten drinken in combinatie met de verse dadels die we erbij krijgen.

Het begint een beetje te schemeren als we besluiten de taxi te pakken richting het hotel. We zitten amper in de taxi of de chauffeur biedt ons zijn homemade koffie en homemade dadels met honing aan. We willen beleefd afslaan, maar nee zeggen is onmogelijk bij deze meneer. Heeft hij speciaal vanmorgen voor ons gezet…

We komen langs de Opera en maken daar nog een stop. Dit is een prachtig gebouw dat door de ondergaande zon en de verlichting bijzonder mooi verlicht is. We zijn te laat om het van binnen te bezoeken, maar we kwamen eigenlijk toch alleen maar voor de buitenzijde. Onze taxichauffeur is blijven wachten en zet ons moe maar voldaan af bij het hotel.

We nemen afscheid van onze chauffeur – en dat is voor PJ, die voorin zit, nog een heel ritueel. Hij moet nog een heel verhaal aanhoren en uiteraard een foto maken van het telefoonnummer van de man, zodat we hem altijd kunnen bellen als we nog een taxi nodig hebben.

Het is net 18.00 uur als we in de rooftopbar van het hotel nog wat gaan drinken. Hier serveren ze alcohol, dus we nemen een biertje en een wijntje en willen daarna naar bed. We hebben een volledige nacht overgeslagen en zijn allemaal doodop.

Op de kamer nemen we nog even de plannen voor de volgende dag door, gaan lekker douchen en naar bed.