We kunnen vandaag een beetje uitslapen. Om half 10 worden we opgehaald om een bezoek te brengen aan de lokale school van Mulima en daarna de computerschool.
Eunice is om half vijf vanmorgen opgestaan om nog even scones voor ons te bakken voor ze naar haar werk gaat. We worden echt gigantisch in de watten gelegd. Ze zorgt er voor dat er iedere maaltijd weer iets bijzonders voor ons op tafel staat en het smaakt allemaal even lekker.
Stipt om 9.30 uur worden we opgehaald omdat we met zijn allen om 10.00 uur op de basisschool worden verwacht. De basisschool ligt naast de missiepost en als we aan komen rijden blijkt dat onze gehuurde bus 1 lekke en 1 zachte band heeft. Toon en Thomas offeren zich op om de lekke band te verwisselen, zodat Marike op zoek kan naar een garage om de andere band na te laten kijken en de lekke band te repareren.
Met enige vertraging gaan we naar de school (primary en secondary). We worden ontvangen door adjunct-directeur Moses. Hij vertelt dat de school 517 leerlingen heeft en 11 leraren. Er zijn 13 klassen van R (een soort aanloopjaar) tot en met 12. In het laatste leerjaar kunnen de leerlingen een centraal examen genaamd Metric doen, waarna ze kunnen doorstromen naar college of universiteit. Primary en secondary school zijn gratis. Alleen het schooluniform, de schoenen en de schriften moeten de gezinnen zelf betalen. Lukt dit niet, dan kunnen ze deze ontvangen via de Missiepost. In principe kan ieder kind naar school.
We mogen een kijkje nemen in groep R. Een klas met 54 zeer brave kleuters die ons met grote ogen aan staan te kijken. Ricus heeft ons opgedragen dat het leuk zou zijn als we een liedje voor de kinderen doen, omdat we niet zo goed met hen kunnen communiceren. Ik vraag me echt af wat die kinderen dachten toen er een groep grote blanke mensen hun klas binnenstapten, die vervolgens de Kabouterdans gingen doen… Zoiets hadden ze vast nog nooit gezien.
De kindjes zingen ook een liedje voor ons, waarna wij onder leiding van Moses naar de volgende klas worden geleid. Klas 1 bestaat uit maarliefst 83 (!!!!) kinderen. We voeren daar hetzelfde kustwerkje nog een keer op, maar dit keer een liedje met bijbehorend dansje onder aanvoering van Ricus. De kinderen doen leuk mee en ook nu krijgen we een liedje van hen te horen.
Als we naar buiten lopen lijkt het of het net speelkwartier is. Het hele schoolplein loopt vol met kinderen die die rare witte mensen komen bekijken. Ze zijn zeker niet verlegen en willen allemaal onze handen en haren voelen, zo zacht… met mijn rode haren en sproeten trek ik wel wat bekijks, wel bijzonder om dit ook eens te voelen…
Nadat we ons los geweekt hebben uit de drommen van kinderen lopen we naar de computerschool. In augustus 2016 heeft HomePlan de computerschool opgericht in wen voormalige geitenstal. HomePlan bouwde destijds al enkele jaren huizen voor de allerarmsten, maar wilde daarnaast nog wat betekenen voor de toekomst van de jongeren (een huis, een thuis, een toekomst). De ervaring leerde dat de meeste kinderen stoppen met studeren na secondary school (als ze die al afmaakten). Basale redenen waarom ze niet verder studeren zijn bijvoorbeeld dat ze niet weten hoe ze zich moeten aanmelden bij een college of universiteit en hoe ze een studiebeurs moesten aanvragen.
In de computerschool leren ze in 6 maanden de basisbeginselen van het werken met een computer. Microsoft programma’s als Word, Excel en Powerpoint, het maken van een database in Acces en ze krijgen training in presentatie- en sollicitatietechnieken en worden begeleid bij het invullen van de benodigde documenten voor aanmelding voor vervolgopleidingen. Aan het einde van de opleiding ontvangen de studenten een officieel landelijk erkend ICDL diploma. Een van de twee docenten van de school vertelt trots dat de afgelopen jaren 403 leerlingen zijn afgestudeerd.
We krijgen van Ricus de opdracht om allemaal 2 leerlingen te interviewen. Een hele leuke manier om deze gemotiveerde jongeren eens beter te leren kennen. Ik spreek Mpho en Indipendence. Beide hebben grote dromen. Indipendence wil manager worden in het bedrijfsleven en heeft zich aangemeld voor een College in Kaapstad en Mpho wil zuster of dokter worden en is zo gemotiveerd dat ze hiervoor elke dag 2 uur heen en 2 uur terug loopt van school naar huis.
Na de interviews lopen we terug naar de missiepost waar de bussen staan die ons voor de laatste maal naar de bouwplaats brengen om te werken. We eten wat boterhammen in de bus en krijgen appels, boterhammen en frisdrank mee voor het bouwplaatspersoneel (bij ons alleen de opzichter) en het gezin van Pretty.
Pretty is weer helemaal opgeknapt en staat ons blij op te wachten. De opzichter heeft in onze afwezigheid wat verder geschilderd. We zetten de muziek aan en gaan direct aan de slag. Het moet vanmiddag af! De een gaat schilderen, de ander schoonmaken. We hebben een emmer, een mop en groene zeep meegekregen en we doen ons uiterste best. Om 16.00 uur zijn we klaar.
Ricus komt ons ophalen en we nemen afscheid van Pretty en haar dochters. Morgen is de grote dag, dan komt father Chris haar nieuwe huis zegenen en ontvangt ze de sleutel.
Terug in ons gastgezin heeft Eunice nog weer wat nieuwe mensen uitgenodigd om met haar blanke gasten kennis te maken. Twee van haar vrouwelijke collega’s met hun dochters. De meisjes lopen verlegen te giechelen en willen ons steeds aanraken. In huis is het een luidruchtige bende. De TV staat aan, de woonkamer zit vol met pratende mensen en er wordt gekookt. Een gezellige drukte.
De emmers water voor onze baden worden weer klaargezet en we kunnen ons lekker opfrissen. Voor het eten maken we nog wat selfies met twee nichtjes die nog even aan zijn komen waaien en na het eten worden de spelletjes weer voor de dag gehaald.
Hakhakhi, de jongste zoon van Eunice vertelt dat hij een liedje heeft gemaakt en dat willen we natuurlijk horen. Direct wordt de salontafel en een van de stoelen aan de kant geschoven en vol overgave treed hij voor ons op. Als we Eunice vervolgens vragen om nog eens voor ons te dansen, belanden we in een soort van dans/karaoke-avond met typisch Zuid-Afrikaanse nummers tot Shakira, de Macarena en de Snollebollekes.
Om 22.00 uur is het weer bedtijd. Eunice is al vanaf half vijf op en valt bijna in haar stoel in slaap. Morgen weer een dag met een hoop bijzondere belevenissenop de planning. Duimen voor goed weer (de voorspellingen zijn minder goed). We gaan het zien.
Wandering Willemse's | Reisblog 