Vandaag gaan we aan de slag. Na een prima nacht in de girlsroom worden we vroeg wakker van de eerste deelnemer die om 5.30 uur gaat douchen. In de missiepost zijn 6 slaapkamers, 1 WC een douche en een complete badkamer. Na een heerlijk (warme) douche lopen we bergop naar het huis van father Chris voor het ontbijt.
Na een ontbijt van boterhammen met pindakaas, roerei en banaan of appel, smeren we lunch (boterhammen met pindakaas, roerei en banaan of appel) en vertrekken we naar onze gastgezinnen.
We rijden langs alle gastgezinnen waar we onze bagage kunnen droppen. Ik slaap samen met Marlous en Barbara bij Eunice en haar gezin. Eunice is werken, maar we worden hartelijk ontvangen door haar jongste dochter Uhone en haar baby.
Totaal verrast dat we ieder een eigen kamer hebben bedanken we Uhone voor de hartelijke ontvangst. We kijken al uit naar de ontmoeting met de rest van haar familie. Snel moeten we weer in het busje, want de anderen moeten ook nog naar hun gastgezinnen en daarna gaan we dan eindelijk naar de bouwplaatsen. Daar kwamen we voor!
Bij iedere bouwplaats wordt een groepje bouwreisdeelnemers afgezet. Er zijn 5 bouwplaatsen. Twee groepen gaan metselen en drie groepen gaan schilderen en deze huizen worden aan het einde van de reis opgeleverd.
We maken kennis met alle gezinnen die een HomePlan huis krijgen. Veelal zijn het alleenstaande moeders met kinderen. Ze wonen in een huisje van golfplaten, direct naast de bouwplaats. Van de chief hebben ze het stuk land voor onbeperkte tijd in bruikleen gekregen, zolang ze er zelf blijven wonen en father Chris heeft hen geselecteerd voor een Homeplan huis.
De huisjes die we bouwen zijn tweekamer huisjes met twee deuren en twee ramen. De eigenaren mogen zelf kiezen waar ze de deuren willen hebben (of beide aan de voorzijde, of 1 aan de voorzijde en 1 tussen de kamers in) en ze mogen zelf kiezen waar ze de ramen willen hebben. Dat zijn nog een koperskeuzes… Father Chris heeft bepaald dat alle huisjes deze keer grijs worden, helaas mogen de nieuwe eigenaren dit niet zelf bepalen…
Als we met zijn allen het huisje aankomen wat Sharbel en Thomas gaan schilderen, valt de nieuwe bewoonster ons allemaal huilend in de armen. Ze is zo dankbaar en blij, we schieten allemaal vol en huilen gezellig met haar mee.
Als allerlaatste worden we gebracht naar onze bouwplaats. Het huisje van Pretty. We stellen ons voor aan de familie, maar we kunnen de namen niet zo goed verstaan. Het gezin bestaat uit een moeder met 3 dochters van 12, 4 en bijna 1, en een vriend of man- we weten het niet precies. Ze lijken amper Engels te verstaan.
Ze zijn wat overvallen dat wij er ineens zijn en dat wij komen schilderen. Het lijkt dat father Chris het gezin niet heeft geïnformeerd over onze komst. We gaan aan de slag en proberen met koekjes, appels, muziek en dans de sfeer wat op te krikken en dit lijkt aardig te lukken.
Als het nummer Jerusalema uit de box knalt dat wordt er luidkeels meegezongen door de achtergebleven bouwvakkers is het een waar feestje.
Nadat we 3x het huisje van de binnenzijde hebben gesaust, zijn we moe, maar voldaan en drijven we in ons eigen zweet. Het is 16.00 uur en we nemen afscheid van het gezin en lopen terug naar de hoofdweg, waar we opgepikt zullen worden door de medewerkers van father Chris om naar onze gastgezinnen te worden gebracht.
Aangekomen bij de hoofdweg door Mulima worden we ‘overvallen’ door een groep enthousiaste kinderen. De school is uit en zij vinden die groep met blanken in hun dorp erg interessant.
Ik haal mijn springtouw uit de tas en we gaan met kids touwtje springen midden op straat. Wat een feest!!!
Als de jongens van father Chris aan komen rijden met de schoolbus vol met andere bouwreis collega’s, zetten we het feestjje in de bus nog even voort. De JBL wordt weer uit de tas gehaald en Jerusalema is direct een hit!
Als we bij ons gastgezin aankomen, worden we warm onthaald door Eunice, haar twee zoons, haar dochter, haar zus en een vriend van de jongste zoon. We moeten verplicht eerst even uitrusten in de woonkamer. De grote Amerikaanse sofa wordt in de ligstand gezet en Eunice gaat onze ‘baden’ bereiden.
Bij de tour door het huis vanochtend hebben we alle kamers gezin, maar de badkamer, keuken en het toilet hebben we niet kunnen ontdekken (de koelkast en de airfryer staan in de hal).
Eunice stelt voor dat we ons eerst gaan baden en dat we daarne gezamenlijk gaan eten. In de gamg staan 2 emmers water, 1 met warm water en 1 met koud water en op onze slaapkamers heeft ze voor ieder een teiltje neergezet. Het is de bedoeling dat we het teiltje vullen met het water uit de emmers en ons daarmee gaan wassen.
Ne een heerlijk bad, gaan we opgefrist en wel eten. Rijst met shakalaka (bonenschotel), aardappelpuree, coleslaw en kippenpoten. Het smaakt ons prima.
Eunice, haar zus en haar dochter eten met ons aan tafel, en de jongens eten de leftovers in de woonkamer voor de breedbeeld tv.
Als ik na het diner Uhone vraag naar welke muziek ze graag luistert, wordt de muziek aangezet, ze laat ons luisteren naar een Limpopo artiest Makhadzi. Ze vertelt dat ze erg van dansen houdt en vraagt of wij kunnen dansen. We geven aan dat we wel kunnen dansen, maar dat we niet echt een traditionele dans hebben in Holland (de vogeltjesdans durvden we echt niet te laten zien).
Uhone vertelt dat ze donderdag met haar dansgroep een voorstelling geeft en laat ons trots haar traditionele dans zien, gehult in een prachtige rok.
Als ze klaar is moeten wij het ook een keer proberen, dus we worden een voor een in de rok gehesen en doen (de een wat houteriger dan de ander 😜) ons uiterste best.
Het is een heerlijke avond en was een vermoeiende dag. Van tranen van medeleven, tot tranen van het lachen, een rollercoaster van emoties. We zijn moe, we gaan gedrieën naarnog even naar het outhouse achterin de tuin en daarna ieder naar zijn eigen kamer voor de nacht.
Morgen weer een dag. Zin in!!
Wandering Willemse's | Reisblog 